jak miałam 16ście lat...powinni sprawdzać dowody wszystkich którzy wybierają się na ten film, nie dość, że zorał mi wtedy psychę, to miesiąc po tym chodziłam zniesmaczona.( I zostało mi tak po dziś dzień). Nie oglądałam wtedy za bardzo horrorów, jedynki w ogóle, więc nie wiedziałam czego mam się spodziewać. Popieram niektóre wypowiedzi na dole, aczkolwiek każdy ma swoje zdanie. Ludzi którym film się podoba, nie można nazwać debilami, psycholami czy sadystami, ponieważ jeżeli lubią takie filmy, a w życiu codziennym są opanowani, odpowiedzialni i dosyć sympatyczni, to nie mam przeciwskazań, żeby je sobie oglądali. Gorzej, jeżeli takie rzeczy ich kręcą w codziennym życiu, lubią patrzeć na co dzień na ból innych, no to jest troszkę gorzej i potrzebują oni, niezwłocznie, pomocy. Patrząc obiektywnie gra aktorów jest niezła, potrafią wczuć się w cierpienie, wyrazić emocje. Film jest też fajnie zmontowany, lecz ewidentnie nie jest dla mnie. Wolę filmy które straszą, nie obrzydzają. Ode mnie 4.